Krioterapia to metoda terapii, wykorzystująca niską temperaturę do schładzania powierzchni ciała. Za pomocą naturalnych reakcji obronnych organizmu możliwe jest przywrócenie równowagi w funkcjonowaniu całego ciała. 

Pierwsze zanotowane próby leczenia zimnem pochodzą z 2500 r. p. n. e. ze starożytnego Egiptu. Hipokrates zaobserwował, że zimno wpływa korzystnie na obolałe miejsca redukując obrzęk i ból a także zmniejsza krwawienie wywołane urazem. 

Leczenie zimnem możemy podzielić na zabiegi miejscowe i zabiegi ogólne. Zabiegi miejscowe obniżają temperaturę skóry, mięśni i stawów a zabiegi ogólne obniżają temperaturę całego ciała. 

W pierwszej fazie leczenia zimnem dochodzi do zwężenia się naczyń krwionośnych, zwolnienia przepływu krwi i tempa przemiany materii. Jest to naturalna reakcja obronna organizmu na działanie niskiej temperatury. 
W kolejnej fazie naczynia krwionośne rozszerzają się, skóra z bladej robi się różowa, mięśnie się rozluźniają i następuje spadek ciśnienia krwi.

Kriostymulacja to bodźcowe powierzchniowe działanie temperatur kriogenicznych (poniżej –100°C) w krótkim czasie (120–180 s) na wybraną partię ciała pacjenta. Do zabiegów kriostymulacji wykorzystuje się urządzenia, w których do uzyskania niskich temperatur wykorzystywany jest ciekły azot (–160° ÷ –196°C temperatura u wylotu z dyszy), dwutlenek węgla (–78°C) lub schłodzone powietrze (–35°C). Najczęściej wykonuje się zabiegi z użyciem ciekłego azotu. 

Krioterapia pomaga w przypadku:
– urazów sportowych,
– obrzęków,
– rekonstrukcji wewnątrzstawowych,
– rwy kulszowej,
– nerwobóli,
– stanów zapalnych tanek miękkich.